بررسی الگوی الکتروفورتیکی پروئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان

هدف : تعیین مقادیر مرجع پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان. حیوانات : صد و پنجاه و چهار راس گاومیش نر و ماده بالغ و نابالغ. روش : خونگیری از ورید و داج ، سنجش پروتئین نام سرم خون به روش بیوره و تفکیک پروتئینها سرم خون به روش الکتروفورز ژل آگارز. تجزیه و تحلیل آماری : آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون حداقل اختلاف معنی دار برای مقایسه میانگین پروتئینهای مختلف در میان گاومیشهای نر و ماده و بالغ و نابالغ نر و نیز بالغ و نابالغ ماده، آنالیز رگرسیون با دو متغیر مستقل سن و جنس برای مقایسه درصد پروتئینها در گاومیشهای نر و ماده و گاومیشهای بالغ و نابالغ نتایج چهار فرکسیون پروتئینی آلبومین و آلفا، بتا و گاماگلوبولین تفکیک گردید. میزان گاماگلوبولین در جنس ماده به طور معنی داری بیشتر از جنس نر می باشد. میانگین بتا و گاما گلوبولین در گروه بالغ نسبت به گروه سنی نابالغ و میانگین میزان آلفاگلوبولین در گروه سنی نابالغ نسبت به گروه سنی بالغ به طور معنی داری بالاتر می باشد. میانگین میزان آلفاگلوبولین در نرهای باغ به طور معنی داری کمتر از نرهای نابالغ می باشد. میانگین میزان گلوبولین تام و بتا و گاماگلوبولین در بالغ های ماده به طور معنی داری بالاتر از نابالغ های ماده و میزان آلفاگلوبولین و آلبومین در ماده های نابالغ به طور معنی داری بالاتر از بالغ های ماده می باشد. گاماگلوبولین و گلوبولین تام در بالغ های ماده بیشتر از بالغ و نابالغ های نر می باشد. نتیجه گیری : پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان از چهار فرکسیون آلبومین، آلفا، بتا و گاماگلوبولین تشکیل گردیده است. میزان پروتئینهای سرم خون متاثر از سن می باشد. بدین معنی که با افزایش سن میزان بتا و گاماگلوبولین افزایش اما میزان آلبومین و آلفاگلوبولین کاهش می یابد. در بین گلوبولین های سرم خون تنها گاما گلوبولین تحت تاثیر جنس قرار دارد و در جنس ماده از میزان بالاتری برخوردار می باشد.